Minningar Guðnýjar

Ég hef hafið störf á lókal geisjubúllunni, 桂お座敷.

Það er strembið starf að vera geisja. Hún er reyrð niður á alla kanta - svo hún á erfitt með að anda og getur rétt með gífurlegum erfiðleikum sest niður og staðið upp. Hún er innvafin, víruð, spennt upp, toguð og teygð. Öllum skrúðanum þarf hún að halda í skorðum á meðan hún syngur, dansar og þjónar.

Geisja er þó aldrei of þreytt til að gefa "písmerki"

Leiðinlegasti partur dags í lífi geisju er rúmur klukkutíminn sem hún þarf að sitja í förðunarstólnum á morgnana. Andlit hennar er útklínt leðjuþykku kalkpúðri og augun svo stífpensluð að augnhárin mynda blævængi.

Kalkpúðrið er meira að segja sett á axlirnar

Hælarnir eru ekki af verri endanum

Þrjár litlar geisjur

Samúræjageisjur

Dræsuleg geisja

Geisjur með gorgeir

Lokkandi hnakkafarði

Það er daglegt brauð í lífi geisju að rífast við samgeisjur sínar. Oftast snúast rifrildin um höfuðskraut, blævængi, yen og sykurpabba.

Það fylgir því mikill léttir fyrir geisju, að taka farðann af að loknum vinnudegi :)