22 febrúar, 2007

Riddari götunnar

Í Tókýóborg er riddari götunnar vopnaður appelsínugulu ljósasverði eins og Jedi úr Star Wars. Hann er líka í svakalega smart vesti sem er ýmist endurskinsgrænt, appelsínugult eða hvítt. Ég hugsa að það hafi eitthvað að gera með stöðu hans - hvaða vestistýpu hann klæðist.
Flottustu vestin hafa innbyggð blikkljós, svona til þess að greina þá, svo ekki sé um villst, frá venjulegum vegfarendum götunnar.
Hann sinnir stórhættulegu starfi og því er hjálmur brýn nauðsyn. Vel skræk flauta er sömuleiðis ómissandi.



Starf riddarans er margvíslegt.

Hvar sem göngubraut má finna - riddarinn er ekki fjarri. Hvar sem gamla konu með göngugrind má finna – riddarinn kemur askvaðandi. Þar sem skólabörn þurfa yfir götu – riddarinn er reiðubúinn!

Mesta þörfin fyrir riddarann er við vegaframkvæmdir. Þar verndar riddarinn grunlausa borgarbúa fyrir stórhættunni sem leynist á slíkum stöðum. Holan í veginum er vel afgirt með viðar-hindrunum og skreytt litskrúðugum flöggum svo ógerlegt er að taka ekki eftir henni.

En... bara svona til vara er RIDDARINN ekki fjarri.


Í töluverðri fjarlægð geri ég mér grein fyrir vegaframkvæmdunum framundan, skrækt flaut riddarans er ótvíræð sönnun þess. Ég reyni eftir mesta mætti að finna leið yfir götuna, aðra en þá sem er á yfirráðasvæði riddarans. Ég klýf mannmergðina ekki frekar en fyrri daginn og berst að lokum með henni í átt til blikkljósa og flauts.

Ég hasta mér og vona að ég veki ekki athygli riddarans og þar af leiðandi hans óendanlegu umhyggju fyrir öryggi mínu því ég er jú útlendingur og allsófær um að gera mér grein fyrir þeirri stórhættu sem fylgir japönskum vegaframkvæmdum.

Allt kemur fyrir ekki! Hann kemur auga á mig, blæs af tvöföldum krafti í flautuna með hverju skrefinu sem hann stígur í átt til mín. Ég - orðin vel sjóuð í því að sýna þakklæti af mikilli auðmýki, beygi mig aftur og aftur og endurtek arígató arígató – og fylgi handahreyfingum riddarans stóran radíus í kringum framkvæmdirnar.

Óhult held ég svo leið mína og riddarinn stendur eftir, stoltur sem aldrei fyrr.



04 febrúar, 2007

Ba ba ba ba ba Baby

En hvað þá með þetta... ?

Þeir eiga sér greinilega nokkur uppáhaldsspor - t.d. eins og "stappa fótum rosa hratt" og "hoppa samtaka og gefa fæv o.fl. gæjalegt".

E e e e elskan, ekki gleyma símanúmerinu mínu.
Ástin er sterkari en þruma.

Njótið: Baby, Don´t Forget My Number

01 febrúar, 2007

Stelpa! Þú veist ´ða er satt!

Pæja: So, what are you doing back?
Fab: Well... I sat back and thought about the things we used to do.
They really mean a lot to me - you mean a lot to me.
Pæja: I really mean that much to you?
Fab: Girl - You know it´s true!!!

Það er nú ekki langt síðan ég tók gömlu kasettuna upp úr skúffunni og endurnýjaði kynni mín við Fab og Rob. Þrátt fyrir að Girl, I´m Gonna Miss You og Baby, Don´t Forget My Number séu bæði með betri lögum sem ég hef heyrt, þá stenst hvorugt þeirra lagið:


Njótið :)