27 maí, 2006

van Guðný

Ég þarf ekki að óttast talent-leysi lengur.
Í síðasta ritunartíma sýndi ég þvílíka listamannstakta að ég held að herra Tanaka hafi aldrei séð annað eins.

Með pensilinn í hönd ritaði ég hvert undurfagurt táknið á fætur öðru. Herra Tanaka var svo ánægður með mig að hann fól mér það áskorandi verkefni að rita "sumar" og "vor" og ég fékk heil TVÖ hvít blöð til að rita þau á (venjulega æfum við okkur á mogga-blöð og fáum svo EITT hvítt blað í lokin).

Ég með afrakstur tímans.
Takið eftir hvernig herra Tanaka er að rifna úr stolti.

Í síðasta tíma fengum við nýjan bekkjarfélaga. Seiko er byrjandi.
Herra Tanaka færði henni því AUÐVELDU táknin "á" og "þrír" að rita. Hér er afrakstur hennar:

Það fer ekki milli mála hver er meiri listamaður, Seiko eða ég.
Seiko lúser!!!

23 maí, 2006

Ástin blómstrar

Það fer ekki milli mála hve brennheita ást Silvía Nótt ber til Romario.

Meant to be

Kíkið á hana syngja angurværa rómanzballöðu til hans eftir generalprufuna í Grikklandi,
landinu sem Íslendingar munu héðan í frá sneiða hjá á sínum ferðalögum!!!

19 maí, 2006

Versta martröð sjónvarpsmanns/-konu

Hef verið að vafra netið í dag í leit að myndbrotum úr Júróvísjón.

www.youtube.com er frábært vefsetur. Þar má finna alls kyns skemmtiefni.

En, það sleppur fyrir horn að kalla þetta skemmtiefni.
Þetta er það pínlegasta sem ég hef séð.



Ég get engan veginn skilið um hvað málið snýst, en það er greinilega eitthvað háalvarlegt. Held að þetta sé hollenska. Hildur, láttu nú ljós þitt skína!

Æ, greyið þáttastjórnandinn.
Æ, greyið maðurinn.

15 maí, 2006

Kjörsvæði: Tókýó

Þessi ferð mín á kjörstað verður seint toppuð.


Hvað er flottara en að kjósa í eldhúsi íslenska sendiráðsins í Tókýó, með vínglas í annarri og pennann í hinni?

Aðalfundur FÍJ (Félags Íslendinga í Japan) var haldinn með pompi og prakt síðastliðið laugardagskvöld. Það var ekki úr vegi að skella sér inn í kjörklefann (eldhúsið) og greiða atkvæði í sveitastjórnarkosningunum heima.

Svona á þetta að vera!

08 maí, 2006

Tilboð: Tókýó-nart

Fyrsti gestur minn hér í borg fær fótsnyrtingu á Hakone Kowakien spa-inu í mínu boði.



Ég frétti af þessu fína "fiska-áts-fótabaðs-spa-i" á mbl.is í dag.

Jæja, hver þorir???

07 maí, 2006

Lítill heimur - eða lítið land

Þetta hefur verið sniðug vika.

Síðasta þriðjudagskvöld skrapp ég í onsenið hér í grenndinni með Salamat, vinkonu minni frá Kasakstan. Onsen er japönsk útgáfa af Bláa Lóninu, nema vatnið er ýmist tært, grænt eða bubblandi. Með okkur kom nágranni hennar, japanska stúlkan Reiko.

Eftir stutta kynningu á Íslandi þar sem meðal annar bar á góma frændsemi okkar og Skandinavíubúa hrópaði Reiko “Snakkar du norsk?”

Í ljós kom að hún hafði verið skiptinemi á svínabúi í nágrenni Þrándheims fyrir tíu árum. Og hún talar ENN reiprennandi norsku. Við skemmtum okkur því heilmikið við að bera saman skiptinemabækur okkar, hún á norsku og ég á dönsku.
Ótrúlegt!


Reiko og Salamat í onseninu. Í bakgrunninum er dásamleg eftirlíking af Fuji-fjalli.


Næsta dag heimsóttum við nokkur af heimavistinni fiskmarkað nágrennisins. Við fórum á fætur klukkan fjögur um nóttina til að missa ekki af öllum æsingnum sem fylgir því að vera viðstödd uppboð á öllum mögulegum fisktegundum og sjávardýrum á þessum stærsta fiskmarkaði heims. Þarna stóð stígvélað fólk í hjörðum og hrópuðu til manns sem stóð á kassa í miðjunni með einhvers konar spjöld sem ég býst við að tilgreini í hvaða afla verið er að bjóða hverju sinni.

Nú, það sniðugasta við fiskmarkaðinn var ekki slorið og hræin sem lágu í blóðpollum út um allt – heldur það að ég átti endurfund með gamalli vinkonu.
Mario, brasilískur strákur af heimavistinni minni, var með vinkonu í heimsókn. Sú heitir Karen og er að læra í Hiroshima. Það kom í ljós að Karen var Rotaryskiptinemi í Hafnarfirðinum árið eftir að ég kom heim frá Bandaríkjunum. Við hittumst því á Rotexfundum á Íslandi það árið. Við þekkjum sama fólkið og höfðum heilmikið að tala um - á Íslensku, að sjálfsögðu.
Ótrúlegt!


Ég og Karen

Lítill heimur – eða lítið Ísland!

02 maí, 2006

"Leiðinlegt" Karaoke

Karaoke – Það gerist varla japanskara en það!

Undanfarnar helgar höfum við nokkur á heimavistinni spreytt okkur á þessari þjóðaríþrótt Japana. Þó höfum við mestmegnis haldið okkur við lög á engilsaxnesku svo varla má segja að við höfum náð the full effect, en það verður að duga í bili.

Álit Japana á tónlistarsmekk vestrænna hlýtur að vera mjög lítið ef marka má úrval þeirra laga sem eru í boði fyrir ójapönskumælandi. Hingað til höfum við tekið slagara með böndum á borð við Ace of Base, meistara Shaggy og Kryddpíurnar.

Karaoke er innfæddum í blóð borin og ekkert er sjálfsagðara en að skreppa með vinnufélögunum á barinn eftir vinnu og taka nokkur 音楽 (ísl. lög) Karaoke er einnig vinsæl einstaklingsíþrótt og finna má í mörgum herbergjum karaokebara Japani sem einir síns liðs syngja af mikilli innlifun. Þeim líkar vel að syngja ballöður sem í mínum íslensku eyrum minna helst á stunur dauðvona dýrs.

Við vinirnir höfum helst fundið okkur í umdeilanlegum evrópskum og amerískum slögurum og haft þann grun að sterk jákvæð fylgni sé milli skemmtunar annars vegar og leiðinleika lags hins vegar. Síðastliðið laugardagskvöld létum við á þessa kenningu reyna og komumst að þeirri niðurstöðu að Hámarksskemmtun fæst með lélegu lagavali.

Tekið skal fram að þátttakendur þessarar tilraunar höfðu drukkið nokkra bolla af sake og þar af leiðandi líklega sett sér lægri kröfur um lagaval. Þar að auki getur bakgrunnur þátttakenda varla talist nógu breiður til þess að styðjast megi við niðurstöðurnar utan Norður-Evrópu.

Tilraunin var fest á filmu:

Greg og Fredrik hófu kvöldið með hugljúfum flutningi á saknaðar-ballöðunni...

...Hjarta mitt heldur ótrautt áfram







Ég og Glen stigum næst á svið með eitt það alversta lag sem ég þekki,

Ókleyft að berjast við tungls-ljósið


Orð fá ekki lýst þeim fögnuði sem braust út þegar Niels rappaði Shaggy-smellinn

Þ´var eggi ég með einhverjum þykkasta þýska hreim sem ég hef á ævi minni heyrt. Orðið Creepin´ var einum of fyndið!


Auðvitað beið ég ekki lengi með að hrifsa til mín míkró-fóninn að nýju.

Í þetta sinnið sungum við Thor
Lofts-smiðs-ballöðuna Ég vil ekki missa af neinu

Það leið ekki langur tími þar til topplagið á "alverstu lög sem til eru" - listanum mínum var sungið í kór. Og Thomas sýndi danstakta sem aðeins æstustu aðdáendum Þorpsfólksins eru tamdir:






Þetta lag tók Skotinn Greg að minni beiðn (ekki að mér þyki það leiðinlegt eða neitt svoleiðis, þótti það bara viðeigandi) Berglind - ðiss is 4 jú!!


Í genginu eru Norð-menn, Svíar, Finnar og Íslend-ingar.






Norræna stemmningin var því fullkomnuð með flutningi danska smellsins um Barbístelpuna


Ef eitthvað lag felur í sér meiri rómanz en þetta lag með hjarta-knúsaranum Læonell Rittsí og diskódrottningunni Díönu Ross - plís látið mig vita

Einn meðlimur fjörklúbbsins þetta kvöldið var japönsk stúlka. Köllum hana Keiko. Henni hrútleiddist öll þessi vestrænu lög og ákvað að sýna okkur hvernig flytja skildi alvöru-karaokelag... japanskt lag, sem sagt...


Það byrjaði svaka rómanz... rauðvín og rós


...og svo vínyll...


...svo par í faðmlagi... mikill söknuður í gangi.








Okkur þótti frekar skrítið að heyra allt í einu ensku í miðju japönskuflóðinu - þó svo að við hefðum ekki gert okkur greinn fyrir því nema af því að við lásum það á skjánum. Keiko söng náttúrulega eitthvað á þá leið: Missí-rúú, eins og sönnum Japana sæmir

og svo...
...
...


... tók við þessi heljarins taktur og - viti menn, allir gleyma rósinni og söknuðinum og dansa eróbikkdans og syngja "vá-vá-vá"...


... og "já-já-já"...


... "Allir saman - líkamar - líkamar - líkamar"...


... og "Dansað allt AF nóttinni"...


... og svo eitthvað "fu-fu-fu" sem er mér ó-skiljanlegt... en fyrir þeim er það víst einhver "mistería" líka???


Mistery...


Mikil mistería!










Þýðing þessa lags er mér hulin ráðgáta - a covered mystery!